Ο γαλλογερμανός ιστορικός και πολιτειολόγος Αλφρέντ Γκροσέ, μείζων φυσιογνωμία της συμφιλίωσης και της συνεργασίας ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία, απεβίωσε σε ηλικία 99 ετών, ανακοίνωσε σήμερα Πέμπτη στο Γαλλικό Πρακτορείο η οικογένειά του, επιβεβαιώνοντας πληροφορίες της εφημερίδας Le Monde.
«Όλοι όσοι προώθησαν τη γαλλογερμανική φιλία είναι σήμερα ορφανοί (…) Ο Αλφρέντ Γκροσέ ήταν ένας γεμάτος ανθρωπισμό ενωτικός ανάμεσα στις δύο χώρες μας και μια βαθιά πηγή έμπνευσης», αντέδρασε ο πρεσβευτής της Γαλλίας στη Γερμανία Φρανσουά Ντελάτρ μέσω του ιστότοπου κοινωνικής δικτύωσης X.
«Χάνουμε ένα από τους πιο μεγάλους. Από τη Φραγκφούρτη μέχρι το Παρίσι, κανένας δεν καθόρισε σε τέτοιο βαθμό όσο αυτός το όραμά μας για τη γαλλογερμανική συμφιλίωση», έγραψε από την πλευρά της η Κορνέλια Βολ, προεδρος της Σχολής Hertie του Βερολίνου, επίσης στον X.
Ευρωπαϊστής γεννημένος στη Γερμανία, αλλά Γάλλος από το 1937, ο Αλφρέντ Γκροσέ, πυλώνας του Sciences-Po, του φημισμένου Ινστιτούτου Πολιτικών Σπουδών (IEP) του Παρισιού, και χρονογράφος σε εφημερίδες, ήταν γιος ενός εβραίου παιδιάτρου. Η οικογένειά του εγκατέλειψε τη Γερμανία το 1933 για να καταφύγει στη Γαλλία, όπου ο πατέρας του πέθανε το 1934 και εκείνος σπούδασε.
Ο Αλφρέντ Γκροσέ διετέλεσε αρχικά υποδιευθυντής του γραφείου της UNESCO στη Γερμανία και στη συνέχεια καθηγητής στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών (IEP) του Παρισιού, όπου και κυρίως θα σταδιοδρομήσει.
Παράλληλα υπήρξε γενικός γραμματέας της Γαλλικής Επιτροπής Ανταλλαγών με τη νέα Γερμανία και διευθυντής της έκδοσης «Allemagne» (Γερμανία), πρόεδρος του Κέντρου Ενημέρωσης και Έρευνας για τη Σύγχρονη Γερμανία (CIRAC) και πολιτικός χρονογράφος στο γαλλικό Τύπο, στις εφημερίδες Le Monde (1965-94) και La Croix, καθώς και στην περιφερειακή εφημερίδα Ouest-France και το περιοδικό L’Expansion.
Εξέδωσε πολυάριθμα βιβλία, μεταξύ των οποίων τα «Εξωτερικές Υποθέσεις: η πολιτική της Γαλλίας από το 1944», «Χίτλερ: ο Τύπος και η γέννηση μιας δικτατορίας», «Η Γερμανία των καιρών μας», «Η Πέμπτη Δημοκρατία και η εξωτερική πολιτική της», «Άθεο βλέμμα στους χριστιανούς», «Η Χαρά και ο Θάνατος. Απολογισμός μιας ζωής», «Η Γαλλία, παρόμοια και διαφορετική».
Πατέρας τεσσάρων παιδιών και με πάθος για την κλασική μουσική, ήταν επίσης πρόεδρος του Φόρουμ Πνιγμένες Φωνές (Forum Voix Étouffées, FVE), το οποίο βοηθάει να ανακαλυφθούν εκ νέου μουσικοί θύματα του ναζισμού και των ευρωπαϊκών ολοκληρωτισμών του 20ου αιώνα.
