«Αφησα τη φωνή μου στην Ουάσιγκτον. Αλλά μάλλον θα αφήσω την καρδιά μου στην Αθήνα». Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντονι Μπλίνκεν από την ώρα που προσγειώθηκε στην Αθήνα – τη γενέτειρα της Δημοκρατίας, όπως έγραψε στο Τwitter – μέχρι την ώρα της αναχώρησή του επανέλαβε αρκετές φορές τη σημασία των σχέσεων Ελλάδας – ΗΠΑ, τονίζοντας παράλληλα ότι αυτές είναι στενότερες από ποτέ και με βέβαιη προοπτική. Χαρακτήρισε ακόμα την Ελλάδα πρωταγωνίστρια με ηγετικό ρόλο στις εξελίξεις που αφορούν την ενεργειακή ασφάλεια στην περιοχή, βλέποντας στην Αθήνα τη δυνατότητα να ενώσει ενεργειακά δύο ηπείρους: Ευρώπη και Αφρική. Και υπογράμμισε τον ρόλο της Αθήνας και στην απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο. Εξήρε τη στρατηγική σημασία της Αλεξανδρούπολης, η οποία έχει αυξηθεί δραματικά, στη σκιά της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Εδειξε δε ότι το Ουκρανικό και οι διαστάσεις που έχει πάρει δημιουργώντας τις συνθήκες για έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο είναι αυτό που απασχολεί κυρίως τις ΗΠΑ. Και λόγω αυτού στρέφουν ξανά το βλέμμα τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Τάχθηκε ακόμα υπέρ του ελληνικού αιτήματος για τα F-35, τα οποία θα ενισχύσουν άλλωστε τη Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Ενώ στο πλαίσιο της έναρξης του τέταρτου γύρου του Στρατηγικού Διαλόγου μνημονεύθηκε ιδιαίτερα η ανανεωμένη ελληνοαμερικανική συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας (MDCA), οι συνεκπαιδεύσεις, αλλά και η διεύρυνση του αποτυπώματος των ΗΠΑ επί ελληνικού εδάφους, σημειώνοντας πέρα από την Αλεξανδρούπολη, τη βάση της Λάρισας, αλλά και υπενθυμίζοντας τον ρόλο της Σούδας. Δηλώσεις που ικανοποίησαν την Αθήνα, κυρίως επικοινωνιακά.
Για Τουρκία
Ο Μπλίνκεν μίλησε και για την Τουρκία με αφορμή τους σεισμούς. Εξήρε τη σπουδή της Αθήνας να σπεύσει για βοήθεια υπέρ της γείτονος και μίλησε για «ήθος» και για «φιλότιμο». Η ύφεση στην ένταση που είχε ως αποτέλεσμα η τραγωδία των σεισμών στην Τουρκία, έκανε τον Μπλίνκεν να μιλήσει αρκετά για την αλλαγή του κλίματος και την ανάγκη για την επίλυση των διαφορών με διπλωματικό τρόπο, που θα οδηγήσουν σε μεγάλες ευκαιρίες και τις δύο χώρες. Μακριά από προκλήσεις και εμπρηστική ρητορική. Με τις ΗΠΑ να δηλώνουν παρούσες για την υποστήριξη τέτοιων πρωτοβουλιών. Χωρίς ωστόσο να κομίζει κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο ή να δείχνει διάθεση για κάτι τέτοιο. Εστω και αν η γενική προτροπή για διάλογο ακούστηκε κατ’ επανάληψη.
Αποστάσεις. Οι δηλώσεις και οι αποστάσεις του Μπλίνκεν από δύσκολα θέματα, όπως το τουρκολιβυκό μνημόνιο, που συμφώνησε μεν με τις δηλώσεις του Νίκου Δένδια γενικά, ότι είναι παράνομο και ανυπόστατο και η Λιβύη πρέπει να οδηγηθεί σε εκλογές, αλλά δεν καταδίκασε πρακτικές και συγκεκριμένες πολιτικές ήταν ενδεικτικές των προθέσεων.
Στόχος των ΗΠΑ οι εταίροι τους στο ΝΑΤΟ και σύμμαχοί τους Ελλάδα και Τουρκία να συνεργαστούν για την ασφάλεια στην περιοχή και να μην προκαλούν επιπρόσθετα προβλήματα. Σίγουρα το κλίμα στην Αθήνα ήταν πιο άνετο και φιλικό από ό,τι στην Αγκυρα. Βάσει και της γλώσσας του σώματος που έσπευσαν να ερμηνεύσουν πολλοί.
Σύμφωνα με αναλυτές και διπλωμάτες ακόμα και αν δεν υπάρξει έδαφος για λύσεις, η αλλαγή του κλίματος σε Αθήνα και Αγκυρα μετά τους σεισμούς που επιβάλλει αλλαγή ρητορικής ένθεν κακείθεν δίνει την ευκαιρία για μία «σταθερότητα» στο πλαίσιο της απουσίας εξελίξεων. Αρνητικών ή θετικών. Μία κατάσταση ηρεμίας, που έστω και αν δεν οδηγεί στο επόμενο βήμα δεν ταράζει τα νερά. Και αυτή η ακινησία ακόμα, στις παρούσες συνθήκες εξυπηρετεί, αφού σημαίνει ότι δεν οδηγεί σε νέα έκρηξη εντάσεων. Με τη στασιμότητα που μεταφράζεται σε σταθερότητα να εξελίσσεται σε λέξη – κλειδί. Δεδομένου μάλιστα ότι οι προεκλογικοί πειρασμοί τόσο στην Αγκυρα, όσο και στην Αθήνα δεν λείπουν.
Η επίσκεψη του αμερικανού ΥΠΕΞ στην Αθήνα επί της ουσίας δεν τάραξε τα νερά και δεν έφερε κάτι καινούργιο. Επαναβεβαίωσε τη σταθερή δέσμευση της Ελλάδας στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, την πρόθεση να συνεχίσει να υπηρετεί τον ρόλο της σε σχέση με την ενεργειακή ασφάλεια και την άμυνα σε μία περιοχή γεωστρατηγικής σημασίας και έστειλε μήνυμα σε Αγκυρα και σε Αθήνα ότι το συμφέρον αυτή τη στιγμή επιβάλλει να πέσουν οι τόνοι. Προς το παρόν αυτό αρκεί.
