Ένα νησί με libro d’oro της γαστρονομία, μοναδικά προϊόντα και μια δική του γεύση, που λατρεύει το σκόρδο και τα μπαχαρικά.
Για να καταλάβεις το βαθύτερο νόημα της κορφιάτικης γεύσης, πρέπει να ταξιδέψεις πίσω, στην ιστορία των κατακτητών της. 400 χρόνια τούρκικη σκλαβιά η Ελλάδα, 411 χρόνια, 11 μήνες και 11 μέρες Βενετοκρατία η Κέρκυρα. Οι Τούρκοι δεν πέρασαν ποτέ από δω, πέρασαν, όμως, άλλοι κατακτητές – Ενετοί, Φράγκοι, Ναπολιτάνοι και Γάλλοι, αυτοί που ερωτεύτηκαν το ασφαλές λιμάνι της, σε μια κομβική, στρατηγική τοποθεσία ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση.
Η ομορφιά των κήπων του βασιλιά Αλκίνοου, με τις γλυκόκαρπες συκιές, τα οπωροφόρα και τις κατάφορτες ελιές, γοήτευσαν πρώτα τον Όμηρο, στη συνέχεια οι Ρωμαίοι την αγάπησαν σαν τόπο αναψυχής. Το 1386, η Κέρκυρα ζητά την προστασία της Γαληνοτάτης Βενετίας και έτσι ξεκινούν τέσσερις αιώνες που θα καθορίσουν την ιστορία, τον πολιτισμό αλλά και τη γεύση της. Μαζί με τη Μεθώνη, το Ηράκλειο, την Ρόδο και την Πάφο, η Κέρκυρα θα εξελιχθεί σε ένα στρατηγικό, καλά οχυρωμένο μεσογειακό λιμάνι, στο δρόμο του μεταξιού. Από τις Ινδίες, την Περσία και την Κίνα, οι στόλοι ξεφορτώνουν στα πόδια της πολύτιμα μετάξια, μπαχάρια, αρώματα, καφέ και φίνο βαμβάκι, οι Ενετοί φέρνουν στο νησί το καλαμπόκι, τη ντομάτα, τα φασόλια, την πιπεριά αλλά και τη σοκολάτα. Επίσης, της χτίζουν παλάτια, οχυρά, το πρώτο της πανεπιστήμιο, δρόμους, ιδρύματα, εκκλησίες. Όταν η υπόλοιπη Ελλάδα κοιμάται τον ύπνο του Μεσαίωνα, η Κέρκυρα διαθέτει ήδη τρείς αστικές τάξεις, τους ευγενείς γαιοκτήμονες και άρχοντες του τόπου, τους πλούσιους αστούς, τους γεωργούς και την εργατιά της. Όνειρο όλων να αγοράσουν μια θέση στο Libro d’oro, να στείλουν τα παιδιά τους στα καλύτερα πανεπιστήμια της Ιταλίας, να αποκτήσουν γνώσεις, κουλτούρα, να ανέβουν κοινωνικά.
Μετά τους Βενετούς θα έρθουν για λίγο οι Γάλλοι, η Ένωση με την Ελλάδα αλλάζει το τοπίο, υποβαθμίζοντας τη θέση της Κέρκυρας, όμως ακόμη, στα τέλη του 19ου αιώνα, οι βασιλείς της Ελλάδος, η Σίσυ της Αυστρίας και σύσσωμη η Αυλή του Βερολινέζου Γουλιέλμου Β’, την επισκέπτονται κάθε καλοκαίρι, ερωτευμένοι με το καταπράσινο τοπίο, την Ιόνια θάλασσα αλλά και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό της.
Οι κατακτητές, λοιπόν, άφησαν πίσω τους ισχυρό αποτύπωμα στο γαστρονομικό τοπίο του νησιού, τις συνταγές τους, τη χρήση των μπαχαρικών, τις μαγειρικές τεχνικές, τα γλυκά. Όλα αυτά, μπαίνουν στην ίδια κατσαρόλα με τα πολύτιμα προϊόντα του νησιού, το κρασί, το ελαιόλαδο, τα λαχανικά. Παλιότερα, υπήρχαν δυο κουζίνες – η γεύση των αρχόντων και η κουζίνα των ταπεινών. Με το πέρασμα του χρόνου έχουν πια μπλεχτεί μεταξύ τους, δημιουργώντας μια κουζίνα με δική της προσωπικότητα, ξεχωριστό αποτύπωμα και μια ιδιαίτερη αδυναμία στο σκόρδο, η οποία, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ελλάδα, δεν έχει μέσα της τίποτα το οθωμανικό. Βουνά, θάλασσα, μια μεγάλη πεδιάδα, κλίμα υγρό με άφθονες βροχές και ήπιους χειμώνες, η Κέρκυρα είναι ένα εύφορο νησί, τόπος ιδανικός για τις ελιές, τα εσπεριδοειδή αλλά και το σταφύλι.
Τα ξεχωριστά προϊόντα του τόπου
Κουμ κουάτ
Το 1925, ο Άγγλος ταξιδευτής Μέρλιν έφερε το κουμ κουάτ μαζί του από την Κίνα. Το κινέζικο πορτοκαλάκι βρήκε στον Κάμπο των Νυμφών τις ιδανικές συνθήκες για να ευημερήσει και σήμερα, 90 παραγωγοί παράγουν πάνω από 140 τόνους το χρόνο. Το «χρυσό πορτοκάλι» που δεν καλλιεργείται πουθενά αλλού στην Ελλάδα, αλλά δίνει το μεθυστικό, έντονο άρωμά του σε γλυκά, λικέρ, μαρμελάδες και σε σάλτσες με κρέας και κυνήγι, ανακηρύχτηκε ΠΟΠ προϊόν το 1994.
Βούτυρο Κερκύρας
Στην υπόλοιπη Ελλάδα το βούτυρο Κερκύρας το έχουμε ταυτίσει με το λευκό του χρώμα. Το αυθεντικό, όμως, το οποίο πλέον μόνο στο νησί μπορείς να γευτείς, διαθέτει κίτρινο χρώμα και γίνεται από αγελαδινό γάλα. Κρεμώδης υφή και φίνα γεύση για λίγους και εκλεκτούς, αφού όπως λένε το λάτρεψε η Τζάκι και ο Ωνάσης, αλλά και ο βασιλιάς Όθωνας.
Ελαιόλαδο
Η ελιά άρχισε να καλλιεργείται εδώ επί Ενετοκρατίας και το κερκυραϊκό λάδι ταξίδευε ως τις κουζίνες του Βατικανού. Σήμερα, τα 4.000.000 του ελαιώνα της Κέρκυρας, με τις παλιές ελιές που μετρούν δυο αιώνες ζωής, φυτεμένα κυρίως με λιανολιά, δίνουν εξαιρετικά ελαιόλαδα χάρη σε μια νέα γενιά καλλιεργητών, που θερίζει τα βραβεία στους παγκόσμιους διαγωνισμούς.
Κρασί
Ο Όμηρος στη Οδύσσεια πλέκει το εγκώμιο του ντόπιου κρασιού. Σήμερα, οι παλιές γηγενείς ποικιλίες, ο κακοτρύγης, το σκοπελίτικο, ο πετροκόρυθος, το μοσχάτο, στα μικρά, επισκέψιμα, νέα οινοποιεία του νησιού, δίνουν κρασιά εξαιρετικά, μέσα από μια νέα οινοποίηση.
Σπετσερικό
Ένα ιδιαίτερο μείγμα από 12 μπαχαρικά, μυστικό της νοστιμιάς στην κερκυραϊκή παστιτσάδα, που παλιά πουλιόταν στα φαρμακεία του νησιού, από τα οποία πήρε και το όνομά του.
Νούμπουλο
Το πιο χαρακτηριστικό αλλαντικό του νησιού που λέγεται και φιουμικάδο. Κόντρα χοιρινό φιλέτο που παστώνεται με αλάτι και πιπέρι, μαρινάρεται με δάφνη, μυρτιά, φασκόμηλο, ρίγανη και σχοίνο και τυλίγεται σε έντερο ποτισμέμο με κρασί της ποικιλίας πετροκόρυθο. Εκτός από το νούμπουλο, η Κέρκυρα φτιάχνει σαλάμι σαλάδο και μπουρντούνι, λουκάνικο με πηγμένο μοσχαρίσιο αίμα, χοιρινό λίπος και άφθονα μπαχαρικά που τηγανίζεται και σβήνεται με ξύδι.
Τσιτσιμπύρα
Αναψυκτικό που χαρίζει ενέργεια και σκοτώνει τα μικρόβια, ολότελα φυσικό, φτιαγμένο από τζίντζερ. Λένε πως τη συνταγή την καθιέρωσαν οι Βρετανοί το 1860. Το «ποτό των βασιλιάδων» έχει αντιπυρετικές και αντισηπτικές ιδιότητες, βοηθά στην πέψη και στην καλή κυκλοφορία του αίματος.
Τυριά
Από το 1960, η Κέρκυρα παράγει το αγελαδινό κορφού, που μοιάζει με το ιταλικό πεκορίνο και ένα δικό της κατσικίσιο τυρί.
Extra tip: Αν τις βρεις, αξίζει να δοκιμάσεις τις πεντανόστιμες μίνι φράουλες, καθώς και τις απαστερείωτες μπύρες της σύγχρονης παραγωγής.
Σχετικά άρθρα
