Σε ένα λατομείο στο Oxfordshire ανακαλύφθηκε ο μεγαλύτερος χώρος διέλευσης δεινοσαύρων στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπως μεταδίδει το BBC.
Περίπου 200 τεράστια ίχνη, που έγιναν πριν από 166 εκατομμύρια χρόνια, διασχίζουν το ασβεστολιθικό δάπεδο.
Αποκαλύπτουν τη διέλευση δύο διαφορετικών τύπων δεινοσαύρων που πιστεύεται ότι είναι ένας Σαυρόποδας με μακρύ λαιμό που ονομάζεται Κητιόσαυρος και ο μικρότερος σαρκοφάγος Μεγαλόσαυρος.
Οι μακρύτερες διαδρομές έχουν μήκος 150 μέτρα, αλλά θα μπορούσαν να επεκταθούν πολύ περισσότερο καθώς έχει ανασκαφεί μόνο μέρος του λατομείου.
«Πρόκειται για μια από τις πιο εντυπωσιακές τοποθεσίες διέλευσης δεινοσαύρων που έχω δει ποτέ, από άποψη κλίμακας, δηλαδή του πλήθους των πατημασιών», δήλωσε η καθηγήτρια Kirsty Edgar, μικροπαλαιοντολόγος από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ.
«Μπορείτε να κάνετε ένα βήμα πίσω στο χρόνο και να πάρετε μια ιδέα για το πώς θα ήταν, αυτά τα τεράστια πλάσματα που απλώς περιφέρονται τριγύρω».
Τα ίχνη εντοπίστηκαν για πρώτη φορά από τον Gary Johnson, έναν εργάτη στο Dewars Farm Quarry, ενώ οδηγούσε έναν εκσκαφέα.
«Βασικά καθάρισα το δάπεδο και χτύπησα μια λακκούβα και νόμιζα ότι ήταν απλώς μια ανωμαλία στο έδαφος», είπε, δείχνοντας μια κορυφογραμμή όπου λίγη λάσπη έχει ωθηθεί προς τα πάνω καθώς το πόδι ενός δεινοσαύρου πιέζεται προς τα κάτω στη γη.
«Αλλά μετά έφτασα σε άλλο σημεία, μετά από 3 μέτρα κατά μήκος, και χτύπησα πάλι λακκούβα. Συνέχισα για 3 μέτρα και πέτυχα πάλι λακκούβα.»
Μια άλλη τοποθεσία με πατημασιές δεινοσαύρων είχε βρεθεί κοντά στη δεκαετία του 1990, οπότε συνειδητοποίησε ότι τα κανονικά χτυπήματα και βυθίσεις θα μπορούσαν να είναι ίχνη δεινοσαύρων.
«Νόμιζα ότι είμαι ο πρώτος άνθρωπος που τις έβλεπε. Και ήταν τόσο σουρεαλιστικό – μια στιγμή που μυρμήγκιασε το κεφάλι μου, πραγματικά», είπε στο BBC News.
Αυτό το καλοκαίρι, περισσότεροι από 100 επιστήμονες, φοιτητές και εθελοντές συμμετείχαν σε μια ανασκαφή στο λατομείο που περιλαμβάνει τη νέα σειρά του Digging for Britain.
Η ομάδα βρήκε πέντε διαφορετικά μονοπάτια.
Τέσσερα από αυτά κατασκευάστηκαν από Σαυρόποδα, φυτοφάγους δεινόσαυρους που περπατούσαν με τέσσερα πόδια. Τα ίχνη τους μοιάζουν λίγο με ελέφαντα – μόνο που είναι πολύ πολύ μεγαλύτερα – αυτά τα θηρία έφτασαν τα 18 μέτρα.
Ένα άλλο κομμάτι πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε από έναν Μεγαλόσαυρο.
«Είναι σχεδόν σαν μια καρικατούρα ενός αποτυπώματος δεινοσαύρου», εξήγησε η Δρ Έμα Νίκολς, παλαιοντολόγος σπονδυλωτών από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
«Είναι αυτό που ονομάζουμε τριδακτυλικό αποτύπωμα. Έχει αυτά τα τρία δάχτυλα των ποδιών που είναι πολύ, πολύ καθαρά στο αποτύπωμα».
Τα σαρκοφάγα πλάσματα, που περπατούσαν με δύο πόδια, ήταν ευκίνητοι κυνηγοί, είπε.
«Ολόκληρο το ζώο θα είχε μήκος 6-9 μέτρα. Ήταν οι μεγαλύτεροι αρπακτικοί δεινόσαυροι που γνωρίζουμε στην Ιουρασική περίοδο στη Βρετανία.»
Το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν καλυπτόταν από μια ζεστή, ρηχή λιμνοθάλασσα και οι δεινόσαυροι άφησαν τα αποτυπώματά τους καθώς έτρεχαν πάνω στη λάσπη.
«Κάτι πρέπει να συνέβη για να διατηρηθούν στο αρχείο απολιθωμάτων», είπε ο καθηγητής Ρίτσαρντ Μπάτλερ, παλαιοβιολόγος από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ.
«Δεν ξέρουμε ακριβώς τι, αλλά μπορεί να έπεσε μια καταιγίδα, που εναπόθεσε ένα φορτίο ιζημάτων πάνω από τα ίχνη και διατηρήθηκαν αντί απλώς να ξεπλυθούν».
Η ομάδα μελέτησε λεπτομερώς τα μονοπάτια κατά τη διάρκεια της ανασκαφής. Τράβηξαν περισσότερες από 20.000 φωτογραφίες για να δημιουργήσουν τρισδιάστατα μοντέλα των μεμονωμένων αποτυπωμάτων.
«Το πραγματικά υπέροχο πράγμα με ένα αποτύπωμα δεινοσαύρου, ειδικά αν διαθέτουμε ολόκληρη τη διαδρομή, είναι ότι είναι ένα στιγμιότυπο στη ζωή του ζώου», εξήγησε ο καθηγητής Μπάτλερ.
«Μπορείτε να μάθετε πράγματα για το πώς κινήθηκε αυτό το ζώο. Μπορείτε να μάθετε ακριβώς πώς ήταν το περιβάλλον στο οποίο ζούσε. Έτσι οι πατημασιές μας δίνουν ένα εντελώς διαφορετικό σύνολο πληροφοριών που δεν μπορείτε να λάβετε από το αρχείο απολιθωμάτων οστών.»
