Σε λίγες ημέρες το breakdance θα κάνει το ντεμπούτο του στους Ολυμπιακούς Αγώνες – και έτσι η φήμη του αθλήματος αυτού, που μέχρι πριν από πέντε δεκαετίες ήταν ουσιαστικά άγνωστο, θα εκτοξευτεί.
Το breaking, όπως λεγόταν αρχικά, ήταν πολύ δημοφιλές στις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1970. Εκείνη την εποχή μαζεύονταν χορευτές σε πλατείες και δρόμους στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης και έκαναν αυτοσχέδιες χορογραφίες στους ήχους των “breakbeats”.
Το breaking δεν είναι ένας απλός χορός – αντιθέτως έχει ένα πολύ χαρακτηριστικό ακροβατικό στιλ κινήσεων, το οποίο αργότερα πέρασε και στη hip-hop. Και αυτός είναι και ο λόγος που μοιάζει περισσότερο με κανονικό άθλημα.
Από τον δρόμο στη σκηνή
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 το breakdance συνέχιζε να αποκτά οπαδούς, παρά τις… προειδοποιήσεις των γιατρών: σε άρθρο των New York Times το 1984 «διάφοροι γιατροί» προειδοποίησαν πως αυτή η νέα μόδα είναι επικίνδυνη, επειδή οι χορευτές «τεντώνουν το σώμα τους πέρα από τα ελαστικά του όρια και έτσι υπάρχει κίνδυνος να πάθουν ρήξεις συνδέσμων, να σπάσουν κόκκαλα ή και να τραυματιστούν ακόμα πιο σοβαρά».
Σήμερα ωστόσο, και σε πείσμα των ιατρικών αυτών επιχειρημάτων το, breakdance θα αποτελεί πλέον και ολυμπιακό αγώνισμα.
Παράσταση στον πρόεδρο Ρέιγκαν
Τη χρονιά που οι NYT έγραφαν για τους κινδύνους του breakdance, οι New York City Breakers, μία ομάδα χορευτών από το Μπρονξ, έδωσαν παράσταση στα βραβεία Kennedy Center Honors, όπου ήταν παρών μεταξύ άλλων και ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν, σε ένα σόου που παρακολούθησαν εκατομμύρια άνθρωποι απ’ όλες τις ΗΠΑ.
Με την άνοδο της δημοφιλίας του breakdance αυξήθηκε και η ανταγωνιστικότητα μεταξύ των χορευτών. Ξεκίνησαν να διοργανώνονται “dance battles” ανάμεσα στους χορευτές αντίπαλων ομάδων – δίνοντας έτσι και μία πολύ καλύτερη εναλλακτική διέξοδο στους νέους από τα άσχημα μπλεξίματα στους δρόμους της Νέας Υόρκης.
Το breakdance σταδιακά κατέλαβε την ποπ κουλτούρα και τα μουσικά charts. Ένα από τα πιο γνωστά hits ήταν για παράδειγμα το “It’s Like That”, το πρώτο σινγκλ του hip-hop συγκροτήματος Run-D.M.C. από το 1983, το οποίο έγινε ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία το 1997 με το μιξάρισμα του dj της house Τζέισον Νέβινς.
Στη δεκαετία του 1990 ξεκίνησαν και οι πρώτοι διεθνείς διαγωνισμοί – και από τότε άρχισαν πολλοί να ζητούν και την ενσωμάτωση του breakdance στις αθλητικές εκδηλώσεις. Η ένταξη του breakdance στους Ολυμπιακούς Αγώνες συζητήθηκε για πρώτη φορά κατά τη δεκαετία του 2000, ιδίως κατόπιν προτροπών των χορευτών αλλά και λόγω της έντονα ψυχαγωγικής φύσης του αθλήματος.
Πρόβα τζενεράλε στο Μπουένος Άιρες
Η πρόβα τζενεράλε πριν από την ολυμπιακή πρεμιέρα έγινε το 2018 στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων στο Μπουένος Άιρες, όπου συμπεριλήφθηκε και για πρώτη φορά το breakdance σε κάποια «εκδοχή» Ολυμπιακών Αγώνων.
Έναν χρόνο αργότερα η οργανωτική επιτροπή πρότεινε την ένταξη του breakdance στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού και λίγο αργότερα η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) ανακοίνωσε πως πράγματι το breakdance θα προστεθεί ως αγώνισμα στους Θερινούς Αγώνες του 2024.
«Είναι υπέροχο, διότι έτσι αποκτούμε μεγαλύτερη αναγνώριση ως άθλημα», δήλωσε η Βρετανίδα breaker Καράμ Σινγκχ στο BBC. «Το breakdance θα τραβήξει νέους ανθρώπους στους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται οπωσδήποτε για τα παραδοσιακά αθλήματα».
Υπάρχουν βέβαια και ορισμένοι από τον χώρο του breakdance που διαφωνούν. Παρ’ ότι η Επιτροπή Breakdance χαιρέτισε την απόφαση της ΔΟΕ, ορισμένα μέλη ανησυχούν πως το άθλημα θα γίνει έτσι σιγά-σιγά υπερβολικά mainstream, πως με τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες το breakdance θα χάσει την αυθεντικότητά του.
«Υπήρξαν ορισμένες διαφωνίες μεταξύ ανθρώπων του χώρου», παραδέχτηκε η B-Girl Λόγκαν “Logistx” Έντρα σε δηλώσεις της στο USA Today. «Το ζήτημα είναι κυρίως να διασφαλιστεί πως θα προστατεύσουμε τον χαρακτήρα και την κουλτούρα του αθλήματος, πως αυτά δεν θα χαθούν μέσα στον σαρωτικό ανταγωνισμό ενώ θα εξελισσόμαστε και θα ερχόμαστε ολοένα και πιο κοντά στα πρότυπα των ολυμπιακών αθλημάτων».
Επιμέλεια: Γιώργος Πασσάς
