Όπως είθισται, λίγο πριν από το άνοιγμα των θερινών κινηματογράφων πέφτει και το ενδιαφέρον των καινούργιων ταινιών. Έτσι, γι’ αυτή την εβδομάδα έχουν προγραμματιστεί έξι πρεμιέρες, σχετικά περιορισμένου ενδιαφέροντος, με εξαίρεση το γνωστό και πετυχημένο επικό φραντσάιζ «Το Βασίλειο του Πλανήτη των Πιθήκων», που αν και αδύναμο σε σχέση με τα προηγούμενα, θα βρει πιθανότατα το δικό του κοινό. Ένα κάποιο βλέμμα αξίζει και η σάτιρα «Club Zero» της Τζέσικα Χάουσνερ, ενώ το ιαπωνικό animation «Detective Conan: To Μαύρο Υποβρύχιο» μας έρχεται με τις καλύτερες συστάσεις.
-
Club Zero
Θρίλερ, αυστριακής και διεθνούς συμπαραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Τζέσικα Χάουσνερ, με τους Μία Βασικόβσκα, Ξένια Ντεβριέντ, Σαμ Χορ, Σίτσε Μπάμπετ Κνούτσεν, Έλσα Ζιμπερστάιν κ.ά.
Ένα σοβαρό ζήτημα, όπως είναι αυτό της διατροφής, που αναμένεται να στοιχίσει σε εκατομμύρια ζωές, λόγω της εκβιομηχάνισης και επεξεργασίας των προϊόντων, αλλά και των κακών συνηθειών, για γρήγορα και ανθυγιεινά γεύματα, για μια μερίδα του κόσμου έχει μεταβληθεί σε μία υστερία, ενδεχομένως πιο επικίνδυνη και από τα δηλητηριώδη «καλούδια» που πωλούνται ελεύθερα παντού.
Η Τζέσικα Χάουσνερ, έπειτα από το φουτουριστικό «Λουλούδι της Ευτυχίας», καταπιάνεται με την τελευταίας κοπής διατροφική τρέλα, εκτοξεύοντας τα βέλη της κριτικής της στους πιστούς – κατά βάση μέλη μιας σύγχρονης μπουρζουαζίας – της υγιεινής διατροφής, που έχουν αντικαταστήσει την όποια θρησκεία με την αγιότητα του μαρουλιού και της φακής. Ωστόσο, η Χάουσνερ, με τη νέα της ταινία, που προβλήθηκε και στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Καννών, δείχνει να χάνει την ευστοχία της και τη δυναμική των πρώτων ταινιών της («Προσκύνημα στη Λούρδη», «Τρελή Αγάπη»), πελαγοδρομώντας σε μία σάτιρα, χωρίς συγκεκριμένο στόχο.
Σε ένα ακριβό ιδιωτικό σχολείο, τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών, λίγο πολύ παραμελημένα από τους γονείς τους, προσπαθούν να ξεπεράσουν τα ψυχολογικά τους προβλήματα. Εκεί καταφτάνει μια νέα δασκάλα, για τη διατροφή, η οποία υποστηρίζει ότι το σώμα δεν χρειάζεται μεγάλες ποσότητες τροφής για να λειτουργεί. Στην πραγματικότητα, όμως, ο στόχος της είναι να μάθει η ανθρωπότητα να ζει χωρίς φαγητό και οι μαθητές της να γίνουν μέλη του «Club Zero», μιας ιδεατής κοινότητας εκλεκτών που επιβιώνουν δίχως να καταναλώνουν τροφή. Πολύ γρήγορα, η δασκάλα, θα κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανασφαλών μαθητών της, υιοθετώντας τα πιστεύω της, ενώ οι αδιάφοροι γονείς θα αργήσουν να συνειδητοποιήσουν τους κινδύνους που κρύβουν οι πεποιθήσεις της.
Η ταινία από την αρχή, ξεκινά με μία ειρωνική διάθεση, με μια κάρτα που προειδοποιεί ότι το φιλμ «περιέχει σκηνές που απεικονίζουν διατροφικές διαταραχές», αλλά πολύ γρήγορα η Χάουσνερ δείχνει να της ξεφεύγει το μείζον και να πασαλείβει θέματα για τις εμμονές των πλουσίων, τις ψυχολογικές διαταραχές του σύγχρονου δυτικού κόσμου, την ίδια στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι στερούνται ένα πιάτο φαΐ, αλλά και τη γοητεία που ασκεί το νέο φρούτο της εποχής, οι σύγχρονοι προφήτες της ευζωίας.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας, ωστόσο, είναι η επιφανειακή προσέγγιση, η ανάδειξη του προφανούς, χωρίς να διεισδύει βαθύτερα, να αγγίζει την ουσία του προβλήματος, για έναν κόσμο που το εξωτερικό περίβλημα είναι σημαντικότερο από το περιεχόμενο και είναι έτοιμος να χρυσοπληρώσει ακόμη και ένα άδειο πιάτο. Η σατιρική διάθεση της Χάουσνερ μοιάζει σκόρπια, χάνεται πίσω από στιλιζαρισμένες εικόνες και αφήνει μία γεύση, όπως και τα άδεια πιάτα που προτείνει η δασκάλα διατροφής.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Σε ένα ακριβό ιδιωτικό σχολείο, μια νεαρή δασκάλα αναλαμβάνει να αλλάξει προς το καλύτερο τις διατροφικές συνήθειες των μαθητών με ένα πρωτοποριακό σεμινάριο «ενσυνείδητης διατροφής». Καθώς οι τακτικές της γίνονται ολοένα και πιο ακραίες, με αποτέλεσμα οι απόψεις της να θυμίζουν πλέον περισσότερο αρχηγό αίρεσης παρά διατροφολόγου, η υγεία των παιδιών αρχίζει να κλονίζεται επικίνδυνα με απρόβλεπτες συνέπειες.