Πολύ μελάνι χύθηκε για την πιθανότητα να προκύψουν κυβερνητικά σχήματα συνεργασίας μετά τις πρώτες εκλογές που θα διεξαχθούν με απλή αναλογική.
Η πρόταση του Νίκου Ανδρουλάκη έφερε και με ένταση τη φημολογία για το όνομα του επόμενου πρωθυπουργού σε ένα τέτοιο σενάριο, παρότι απουσιάζει η βασιμότητα, καθώς δεν προκύπτει ούτε η αριθμητική ούτε η πολιτική λογική που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια τέτοια συνεργασία.
Εξάλλου, σε κάθε περίπτωση, ο βασικός εταίρος, το κόμμα που φαίνεται πως θα είναι πρώτο, δηλαδή η ΝΔ, έχει ξεκαθαρίσει σε κάθε τόνο ότι επιθυμεί μονάχα την αυτοδυναμία και δεν πιστεύει σε κυβερνήσεις συνασπισμού.
Η εικόνα αυτή εμπεδώνεται περισσότερο μετά το δυστύχημα των Τεμπών.
Οπως επισημαίνει ο διευθυντής της GPO Αντώνης Παπαργύρης, «στα ποιοτικά στοιχεία των τελευταίων μετρήσεων βλέπουμε ότι οι πολίτες επιρρίπτουν ευθύνες στον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά για τη διαχείριση της επόμενης μέρας του δυστυχήματος των Τεμπών.
Αυτό φαίνεται ότι αδυνατίζει την εικόνα του, γεγονός που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ο Νίκος Ανδρουλάκης. Εξάλλου, το ΠΑΣΟΚ, με τα σημερινά δεδομένα, έχει καταστεί πράγματι ρυθμιστικός παράγοντας του πολιτικού παίγνιου». Από τη στιγμή που αναπαράγεται μάλιστα το κλίμα της απομάκρυνσης από την αυτοδυναμία, ακόμη και στις δεύτερες κάλπες, «αρχίζει και δημιουργείται το ερώτημα γιατί να πάμε σε επαναληπτικές εκλογές αφού επί της ουσίας θα δώσουν το ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή μια κυβέρνηση συνεργασίας».
Η ΝΔ βέβαια έχει ξεκαθαρίσει ότι σε κάθε περίπτωση θα οδηγήσει τη χώρα σε δεύτερο γύρο, καθώς θεωρεί ότι η απλή αναλογική παράγει μόνο αστάθεια.
Τα 4 σενάρια
Από τα τρέχοντα δημοσκοπικά δεδομένα, προκύπτουν αυτή τη στιγμή τέσσερα σενάρια σχηματισμού κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας:
1. Μεγάλος συνασπισμός ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ
Το σενάριο αυτό αθροίζει σε μία ευρεία πλειοψηφία 215 εδρών, άρα έχει ισχυρή αριθμητική βάση, αλλά δεν έχει καμιά πολιτική βάση. Οι δύο πλευρές διεκδικούν να εκφράζουν τους δύο πόλους αντιπαράθεσης της πολιτικής ζωής και μόνο σε συνθήκες εθνικής κρίσης θα μπορούσαν να συζητήσουν ένα σενάριο συνεργασίας, αν και στο παρελθόν ούτε σε συνθήκες εθνικής κρίσης με τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό μπόρεσαν να το κάνουν. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι η πρόταση αυτή δεν συζητείται από κανέναν. Εχει αναφερθεί μόνο από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο σε αυτή την περίπτωση θα ήταν η αξιωματική αντιπολίτευση.
2. Κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ
Το σενάριο πάσχει πολλαπλώς, αριθμητικά και πολιτικά. Αριθμητικά γιατί με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία είναι πιο πιθανό να μην ξεπερνούν μαζί τις 150 έδρες, παρά να τις ξεπερνούν. Ωστόσο, ακόμη και στην περίπτωση που τις ξεπεράσουν, προκύπτουν τουλάχιστον δυο μεγάλα πολιτικά προβλήματα. Το πρώτο είναι το μεγάλο «αγκάθι» των υποκλοπών.
Το δεύτερο είναι το ζήτημα της αδυναμίας κοινής αποδοχής πρωθυπουργού. Ο μεν Νίκος Ανδρουλάκης έχει καταστήσει σαφές ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δεχθεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως πρωθυπουργό, ο δε Κυριάκος Μητσοτάκης ότι θεωρεί την πρόταση «αντιθεσμική» και αδυνατεί να δεχθεί ότι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος, που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι η ΝΔ, δεν θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός.
3. Κυβέρνηση τριών κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΜέΡΑ25
Το σενάριο αυτό εξίσου φαίνεται αδύνατο, γιατί δεν συγκεντρώνει ούτε αριθμητική πλειοψηφία (στην καλύτερη περίπτωση φτάνει τις 147 έδρες) αλλά και έχει από τώρα απορριφθεί μετά «πολλών επαίνων» από τους δυνητικούς εταίρους, πρωτίστως από τον Νίκο Ανδρουλάκη, που δεν μπορούν και δεν θέλουν να βρεθούν στο ίδιο τραπέζι. Εδώ το κόμμα που θα επιθυμούσε μια τέτοια συνεργασία, μια λεγόμενη «προοδευτική διακυβέρνηση», είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα είναι πρώτος, κάτι που δεν φαίνεται πιθανό.
4. Σενάριο ΝΔ – Ελληνική Λύση
Στο σενάριο αυτό δεν προκύπτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά θα μπορούσε να αποδειχθεί και πολιτικά καταστροφικό για τη ΝΔ και τη στρατηγική Μητσοτάκη να μετατοπιστεί από το πολιτικό κέντρο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ «ΤΑ ΝΕΑ»
