«Προδιαγεγραμμένο έγκλημα» χαρακτηρίζει ο βουλευτής Λάρισας του ΚΚΕ, Γιώργος Λαμπρούλης τη σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη υπογραμμίζοντας ότι οι ευθύνες είναι τεράστιες, διαχρονικές και δεν παραγράφονται με την παραίτηση ενός υπουργού.
Μιλώντας στο in ο Γιώργος Λαμπρούλης κάνει λόγο για εγκληματικές ευθύνες και διαχρονικές απορρίπτοντας το αφήγημα της ατομικής ευθύνης και του ανθρώπινου λάθους.
Υπενθυμίζει ακόμα ότι η πόλη της Λάρισας «έχει πληρώσει τα προηγούμενα χρόνια βαρύ φόρο αίματος, αφού χωρίζεται στη μέση από το τεράστιο δίκτυο σιδηροδρομικών γραμμών με ανισόπεδες διαβάσεις που έχουν μετατραπεί σε καρμανιόλες στοιχίζοντας ακόμη και τη ζωή ανθρώπων».
Ο βουλευτής του ΚΚΕ υπογραμμίζει ακόμα ότι οι παλλαϊκές απεργιακές συγκεντρώσεις, «με ιδιαίτερη τη συμμετοχή της νεολαίας, που ξεδιπλώνονται αυτό το διάστημα, στέλνουν το μήνυμα πως ο λαός μας δεν δίνει κανένα συγχωροχάρτι σε αυτούς που ρίχνουν τις ευθύνες για το έγκλημα στην «κακιά ώρα» για να γλιτώσουν την οργή του λαού».
Ενώ την ίδια στιγμή αναγνωρίζει στο αφήγημα του όλοι ίδιοι είναι ή όπως λέει στο “φταίμε όλοι από λίγο”, «σκοπό να κρύψει τους πραγματικούς ενόχους “διαχέοντας την ευθύνη” και να δώσει ώθηση ακριβώς στην πολιτική της “απελευθέρωσης” και εμπορευματοποίησης που μας έφερε στο σημερινό σημείο».
Σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη. Τι συνέβη και ποιος φταίει; Βλέπετε προσπάθεια αποποίησης ευθυνών;
Δεν πρόκειται για δυστύχημα ή ατύχημα, αλλά για προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Οι ένοχοι γνωστοί: Το κράτος, η κυβέρνηση, όλες έως τώρα οι κυβερνήσεις, η εταιρεία και οι προσωπικές ευθύνες όπου υπάρχουν. Οι ευθύνες είναι τεράστιες και διαχρονικές και φυσικά δεν παραγράφονται με την παραίτηση ενός υπουργού, αλλά ούτε πείθει το γνωστό αφήγημα που τα ρίχνει όλα στην «ατομική ευθύνη», το «ανθρώπινο λάθος», όπως ακούσαμε στην πρώτη δήλωση του Πρωθυπουργού, τη μέρα της τραγωδίας.
Τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και οι προηγούμενες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, έχουν πολιτική ευθύνη με την εγκληματική πολιτική που εφάρμοσαν, αυτή της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ για την απελευθέρωση της αγοράς των σιδηροδρομικών μεταφορών. Αυτή η πολιτική αφήνει το θανατηφόρο αποτύπωμά της όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε όλη την ΕΕ, με βάση επίσημα στοιχεία που υπάρχουν.
Γι’ αυτό ακριβώς και η θλίψη για τα θύματα, η συγκινητική αλληλεγγύη εκατοντάδων ανθρώπων που πρόσφεραν το αίμα τους για τους τραυματίες, χρειάζεται να μεταφραστεί σε οργανωμένο αγώνα για δημόσιες, ασφαλείς, ποιοτικές και προσιτές μεταφορές για το λαό και τη νεολαία, να μην επιτραπεί να μείνει κανένας ατιμώρητος.
Αυτό το έγκλημα δεν πρέπει να ξεχαστεί και να συγκαλυφθεί. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου η σύγκρουση με αυτή την πολιτική και το κράτος, που αφήνουν απροστάτευτο το λαό, επειδή προστατεύουν τα κέρδη των ομίλων. Συγχρόνως, είναι και το μεγαλύτερο χρέος σε όσους χάθηκαν άδικα στο έγκλημα των Τεμπών.
Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στους σιδηροδρόμους και δη στη Λάρισα και τι δείχνουν τα εξώδικα των εργαζομένων και οι προειδοποιήσεις που έκαναν για ατύχημα;
Θυμίζουμε πως τόσο οι εργαζόμενοι στο σιδηρόδρομο, το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ με παρεμβάσεις στη Βουλή, επισήμαιναν όλο το προηγούμενο διάστημα την επικίνδυνη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και η οποία οδηγούσε σε συνεχή μικρότερα και μεγαλύτερα ατυχήματα. Μάλιστα στις 7 Φλεβάρη η παράταξη στην οποία συμμετείχαν οι κομμουνιστές συνδικαλιστές στον κλάδο των σιδηροδρόμων, δήλωνε: «Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται για να τους δούμε να χύνουν τα κροκοδείλια δάκρυα…».
Ακόμη και παραίτηση στελέχους της ΕΡΓΟΣΕ είχε προηγηθεί, λόγω διαφωνίας για θέματα ασφαλείας των συρμών. Υπήρξαν εξώδικα από συνδικαλιστικές ενώσεις, αλλά και μια σειρά άλλων συμβάντων σε συρμούς (φωτιά στη Θεσσαλονίκη, εγκλωβισμός λόγω βλάβης στην Οινόη το 2022, πρόσκρουση με τραυματισμό 11 ατόμων κλπ) με αποτέλεσμα τα τελευταία 10 χρόνια πανελλαδικά να έχουμε δεκάδες ατυχήματα και να μετράμε πάνω από 13 νεκρούς και τραυματίες. 
Η δε πόλη της Λάρισας έχει πληρώσει τα προηγούμενα χρόνια βαρύ φόρο αίματος, αφού χωρίζεται στη μέση από το τεράστιο δίκτυο σιδηροδρομικών γραμμών με ανισόπεδες διαβάσεις που έχουν μετατραπεί σε καρμανιόλες στοιχίζοντας ακόμη και τη ζωή ανθρώπων. Όμως το πάγιο αίτημα του λαού της πόλης για υπογειοποίηση των γραμμών που διέρχονται από τον αστικό ιστό συναντούσε μόνιμα την αδιαφορία των κυβερνήσεων και των διοικήσεων του ΟΣΕ, με το επιχείρημα του «τεράστιου κόστους του έργου» και « τεχνικών δυσκολιών».
Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα αυτής της εγκληματικής πολιτικής του κράτους που έχει για «θεό» τη λογική «κόστους – οφέλους» και το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων.
Η οργή που προκάλεσε το δυστύχημα έφερε ξανά τον κόσμο στους δρόμους και μαζί την καταστολή. Θεωρείτε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να τρομάξει τους διαδηλωτές(πχ την περασμένη Κυριακή) και κατά πόσο μπορεί να περιορίσει την έκφραση διαμαρτυρίας;
Οι παλλαϊκές απεργιακές συγκεντρώσεις, με ιδιαίτερη τη συμμετοχή της νεολαίας, που ξεδιπλώνονται αυτό το διάστημα, στέλνουν το μήνυμα πως ο λαός μας δεν δίνει κανένα συγχωροχάρτι σε αυτούς που ρίχνουν τις ευθύνες για το έγκλημα στην «κακιά ώρα» για να γλιτώσουν την οργή του λαού. Συγχρόνως, αυτό που ακούγεται ξανά και ξανά στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια είναι το «φταίνε τα κέρδη κι αυτοί που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα». Να γιατί η κυβέρνηση και τα επιτελεία της και από κοντά “παπαγάλοι” κάθε είδους κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτρέψουν τον κόσμο να διαδηλώσει.
Βάζουν εμπόδια, τρομοκρατούν, προετοίμασαν και αξιοποιούν τους γνωστούς μηχανισμούς, προχωράνε σε καταστολή και χημικά. Το σχέδιο γνωστό από το παρελθόν, αλλά αυτό που δεν μπορούν να καταφέρουν να σταματήσουν είναι η οργή του λαού, η δράση των χιλιάδων, που διαδηλώνουν σε όλη τη χώρα, ακολουθώντας το κάλεσμα των εργατικών σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων, των μαθητικών επιτροπών. Αυτό το φουσκωμένο ποτάμι θα τους παρασύρει, γιατί δεν γυρίζει πίσω!
Πόσο επικίνδυνο είναι το αφήγημα “όλοι ίδιοι είναι” που δείχνει να επιστρέφει; Με την ακροδεξιά να παραμένει σε αναμονή.
Ο κ. Μητσοτάκης προφανώς διαπίστωσε ότι τα αφηγήματα περί “σταθμαρχών”, “εποπτών” και “γιατρών” δεν είναι ικανά να αποτρέψουν τις τεράστιες διαδηλώσεις, το ξέσπασμα οργής εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, κυρίως νέων, σε όλη τη χώρα. Γι’ αυτό ξεκίνησε την προσπάθεια να διαστρεβλώσει το περιεχόμενό τους, να το φέρει στα μέτρα του, λέγοντας ότι αυτές στρέφονται ενάντια στις “παθογένειες” του κράτους και τις “συντεχνίες” που “δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα”. Αυτό το “όλοι ίδιοι είναι” ή -για να το πούμε καλύτερα- το “φταίμε όλοι από λίγο”, έχει πράγματι σκοπό να κρύψει τους πραγματικούς ενόχους “διαχέοντας την ευθύνη” και να δώσει ώθηση ακριβώς στην πολιτική της “απελευθέρωσης” και εμπορευματοποίησης που μας έφερε στο σημερινό σημείο. 
Επιτρέψτε μου, όμως, να σημειώσω ότι το παραπάνω δεν έχει καμία σχέση με το “φταίει το κέρδος και όσοι κυβέρνησαν τη χώρα” που ακούγεται στις διαδηλώσεις. Όσοι ενοχλούνται με αυτό, επιδιώκουν ακριβώς το ίδιο με τον κ. Μητσοτάκη: Να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες.
Εκτός από τη μεγάλη μαζικότητα, είναι πολύ ελπιδοφόρα τα στοιχεία της ωριμότητας των συνθημάτων, της οργάνωσης που υπάρχουν σε αυτές τις κινητοποιήσεις. Αυτά είναι και η καλύτερη εγγύηση για να μην “βρουν χώρο” δυνάμεις σαν αυτές που αναφέρετε, κάτι που -ούτως ή άλλως- περισσότερο γράφεται, παρά συμβαίνει…
Σε αυτές τις συνθήκες γιατί ΚΚΕ; Και γιατί οι νέοι να δώσουν ψήφο στο ΚΚΕ;
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δίνουν “και την ψυχή τους” για να αποκτήσουν δύναμη αυτοί οι μεγάλοι αγώνες στους οποίους πρωτοστατούν σήμερα οι νέοι. Για να μπει “στο κάδρο” ο πραγματικός ένοχος, το σύστημα και η πολιτική που βάζει την ανθρώπινη ζωή στην ίδια ζυγαριά με το κέρδος και τη βγάζει πάντα να ζυγίζει λιγότερο. Για “να γίνει η οργή, ανατροπή”, όπως λέει ένα άλλο σύνθημα των ημερών.
Αυτή η πολιτική, στην οποία όλα τα άλλα κόμματα ορκίζονται, είναι, άλλωστε, ο υπαίτιος για όλα τα μεγάλα προβλήματα που ταλαιπωρούν τους νέους και τις οικογένειές τους: Από την ακρίβεια και τους πλειστηριασμούς, μέχρι την εργασιακή “ζούγκλα” και τα εμπόδια στη μόρφωση.
Ισχυρό ΚΚΕ, λοιπόν, για να είμαστε αύριο πολύ πιο δυνατοί απέναντι σε αυτή την πολιτική που θα συνεχίσει να υλοποιεί η επόμενη κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή, για να αρχίσει, επιτέλους, να αλλάζει κάτι, για να χαμογελάσουν όσοι βρέθηκαν και βρίσκονται στους δρόμους και τις πλατείες όλης της χώρας.
