Ας πάμε πίσω. Στην περσινή ΔΕΘ. Εκεί πρωτακούστηκε ο όρος «κυβέρνηση των ηττημένων» από τον Αλέξη Τσίπρα. Και μάλιστα με αρνητικό πρόσημο. Το επανέλαβε αμέσως μετά κι άλλες φορές αποσαφηνίζοντας ότι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν είναι μια τέτοια κυβέρνηση. Αποκλείοντας έτσι μια εκδοχή που ήθελε να προκύπτει κυβέρνηση με τον δεύτερο της κάλπης ως κορμό και τους συμμάχους του από το προοδευτικό τόξο (δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και το ΜέΡΑ25, αφού για το ΚΚΕ δεν τίθεται ζήτημα). Μάλιστα έλεγε σε όλους τους τόνους πως η πολιτική αλλαγή προϋποθέτει πρώτη δύναμη μόνον τον κόμμα του.
Εκείνος ο όρος όμως έφερε ένα είδος σκεπτικισμού από μερίδα στελεχών του. «Αν αποκλείουμε την κυβέρνηση αυτή, δεν καίμε έτσι τις δυνατότητες που σου δίνει το σύστημα της απλής αναλογικής που επιπλέον εμείς φέραμε;» ήταν το ερώτημα. Ακόμη βαθύτερα άλλοι ρωτούσαν πώς γίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ να χρησιμοποιεί τόσο οξείς χαρακτηρισμούς για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, να παλεύει για αντιδεξιό μέτωπο αλλά να αφήνει να εννοηθεί πως αν είναι δεύτερος θα επιλέξει να δώσει τη μάχη της δεύτερης κάλπης (που θα είναι με το ενισχυμένο πλειοψηφικό); Η φράση για τους «ηττημένους» δεν ακυρώνει την έννοια της προοδευτικής διακυβέρνησης που τόσο διακαώς θέλει η Κουμουνδούρου; Ερωτήσεις και αγωνίες για έναν όρο που σήμερα, όπως λέει το ρεπορτάζ, έχει «μαλακώσει» ή έχει «μετατοπιστεί».
Σχέδιο πρωτιάς
Πάμε να δούμε με σαφήνεια τη σημερινή στρατηγική της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν στρατηγική πρώτου κόμματος και ηγεμόνευσης σε δύο δεξαμενές: στο Κέντρο και την Αριστερά. Μια πιο «παλιά» ανάγνωση επιμένει εσωτερικά να ομιλεί για αντίθεση πλειοψηφίας και ελίτ και όχι «Αριστεράς – Δεξιάς». Ολες όμως οι φωνές σήμερα ομονοούν στη στρατηγική της πρωτιάς. Εδώ μια άσκηση επί χάρτου που κάνουν ακόμη και οι πιο απαισιόδοξοι λέει πως το όριο για ένα ντέρμπι στη δεύτερη κάλπη είναι να έχει η Νέα Δημοκρατία διαφορά μέχρι 3 ή 3,5 μονάδες στην πρώτη από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι παραπάνω. Εξάλλου καταλαβαίνουν ή ξέρουν όλοι πως με την απλή αναλογική απαιτείται ένα σύνολο 46% αθροιζόμενων επιδόσεων των τριών κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25). Αρα η μάχη θα πάει εκ των πραγμάτων στη δεύτερη κάλπη. Εδώ, ο βαθμός του ντέρμπι θα κριθεί και από το πόσο θα πιεστούν από τις αντιδεξιές δεξαμενές – που δεν είναι αμελητέες μεταπολιτευτικά – το ΠΑΣΟΚ και το ΜέΡΑ25, ακόμη και το ΚΚΕ υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. «Νικητές είναι αυτοί που συμπράττουν και παράλληλα διαμορφώνουν ένα εύρος επιρροής στην κοινωνία συγχρονιζόμενοι με τις ανάγκες του κόσμου», λέει παλιό στέλεχος. Αυτό βέβαια προϋποθέτει τρία (δύσκολα) πράγματα: Να θέλει το ΠΑΣΟΚ. Να είναι σε απόσταση ανάσας ο ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ (δεν προκύπτει από την τελευταία μέτρηση της Metron Analysis για το Mega, που δίνει τη διαφορά της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ στις 7 μονάδες). Να θέσει ορθά το δίλημμα στον κόσμο και τις πολιτικές δυνάμεις ώστε να συναντηθούν Αριστερά και Κεντροαριστερά και να γίνει μια σοβαρή υπέρβαση.
Ετερο στέλεχος θεωρεί πως ο διπολισμός θα είναι οξύτατος στη δεύτερη κάλπη. Τότε οι ίδιες οι κάλπες θα δημιουργούν μείζον πολιτικό γεγονός. Και όχι τυχαία από τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται προσεκτικά στο πώς χειρίζεται το ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο και με το ΜέΡΑ25. Που οι σχέσεις δεν είναι βέβαια θερμές μετά και τις μεταγραφές των Αδαμοπούλου – Μπακαδήμα στην Κουμουνδούρου. «Κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, λάβαμε το μήνυμά σας. Εμείς προχωράμε τον διάλογο με το αγωνιστικό κομμάτι της Αριστεράς, συμπεριλαμβανομένου μέρους και της βάσης σας που δεν το βάζει κάτω» είπε στη Βουλή ο Γιάνης Βαρουφάκης από τη μεριά του, κλείνοντας τουλάχιστον τώρα κάθε έννοια συμπόρευσης. Η κυβέρνηση των ηττημένων βγαίνει απ’ το κάδρο και τα επιτελεία αρχίζουν και βάζουν κάτω αριθμούς.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ
