Ο απερχόμενος Μπολσονάρο δεν ήταν εκεί, ήταν όμως ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Η ορκωμοσία του νέου προέδρου της Βραζιλίας Λουίς Ιγκνάσιο Λούλα Ντα Σίλβα είναι ένα μείζον γεγονός δεδομένης και της γεωπολιτικής και πληθυσμιακής θέσης της χώρας (μέλος της G20 και των BRICS) και του νέου «σταυροδρομιού» εξελίξεων που βρίσκονται μια σειρά από κράτη της Λατινικής Αμερικής.
Πάμε τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Κομματικές πηγές που έχουν γνώση των διεθνών σχέσεων αναφέρουν ότι η πρόσκληση Τσίπρα έχει μια επιπρόσθετη σημασία.
Οι χώρες που έχουν παραδοσιακές σχέσεις με την Βραζιλία (και γενικότερα με τη Λατινική Αμερική) είναι η Ισπανία και η Πορτογαλία. Τα τελευταία δέκα πέντε χρόνια εδώ έχει προστεθεί η Γερμανία, με το άνοιγμα που έκανε η Άνγκελα Μέρκελ. Είχε καλέσει και τον τότε Πρόεδρο της Ουρουγουάης Πέπε Μουχίκα στο Βερολίνο εξάλλου. Στην τωρινή ορκωμοσία επίσης παρέστη και όχι τυχαία ο πρόεδρος της Γερμανίας, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ.
Όπως λένε λοιπόν εκ της Κουμουνδούρου κάνοντας την κίνηση ο Λούλα να καλέσει στο δείπνο των αρχηγών κρατών τον Τσίπρα και να συναντήσει κατ’ ιδίαν μόνον αυτόν από τόσους δεκάδες ηγέτες, καθίσταται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εν δυνάμει παράγοντας. Και συνομιλητής ή εκ των συνομιλητών των δύο πλευρών σε τυχόν καραμπόλα των νέων σχέσεων ΕΕ – Βραζιλίας.
Ποντάρει στην «ευρωπαϊκή και διεθνή φανέλα»
Βέβαια εδώ ο Αλ. Τσίπρας ήθελε να αποστείλει και ένα ακόμη σήμα: πως διατηρεί το δικό του πλεονέκτημα να γεφυρώνει πολλές όχθες των προοδευτικών ρευμάτων και πέραν του Ατλαντικού, αλλά και να διατηρεί τις σχέσεις που είχε αναπτύξει όσο ήταν πρωθυπουργός.
Αν και με τον Λούλα πρωτογνωρίστηκαν τον Δεκέμβριο του 2012 όταν ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε την Λατινική Αμερική στο πλαίσιο συναντήσεων που είχε με ηγέτες και πολιτικά στελέχη σε Βραζιλία και Αργεντινή. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς συμμετείχαν στη διεθνή εκστρατεία για την απελευθέρωση του Λούλα Ντα Σίλβα όταν ο τελευταίος ήταν φυλακή.
«Συμφωνήσαμε να προχωρήσουμε την υπόθεση της συνεργασίας των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων ειδικά σε επίπεδο Ευρώπης και Λατινικής Αμερικής», έγραψε εξάλλου ο Τσίπρας στα κοινωνικά του δίκτυα.
Έξω πάει καλά; θα αναρωτιόταν κάποιος. Το βέβαιο είναι πως το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ και ο στρατηγικός σχεδιασμός του ποντάρει πολλά στην «ευρωπαϊκή και διεθνή φανέλα» αφού εδώ εκτιμούν πως ένα μέρος της ανάταξης του χώρου περνάει και από τις διεθνείς σχέσεις και παρουσία τους. Και προφανώς μέσω του ίδιου του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτό το πλαίσιο θα ενταθούν οι προσπάθειες και εντός Ευρώπης και όχι μόνον. Δύσκολο εγχείρημα και πολυσύνθετο βέβαια όπως λένε οι πιο σκεπτικιστές αφού τα ρεύματα της Αριστεράς δεν είναι ενιαία και ο ρόλος του γεφυροποιού είναι πάντα δύσκολος ή και συχνά παρεξηγήσιμος.
